بزرگنمايي:

خبریزد- تئاتر خیابانی یکی از رشته‌های اصلی هنری است که با توجه به ارتباط زنده با مخاطب، تأثیر بسزایی در بیان مسائل جامعه و دغدغه‌هایی دارد که هنرمند با دید فراتر آن را دیده و لمس کرده است.

او احساس می‌کند که بیان این مسائل به شکل ملموس و اجرای نمایشی باعث می‌شود که این مسائل به خوبی در جامعه دیده شده و هم مخاطب و هم مسئولان را درگیر کند.

اما اجراهای خیابانی با مشکلات متعددی روبرو هستند که اولین آن کمبود فضای اجرای مناسب است. فضاهایی که برای اجرای تئاترهای خیابانی در نظر گرفته می‌شوند با توجه به اجرای زنده این نمایش‌ها، باید عاری از سر و صدای اضافه باشند و این طور به نظر می‌رسد که در نظر گرفتن فضای ثابت و با شرایط استاندارد بهترین گزینه برای بهره برداری بیشتر مخاطب از این هنر نمایشی است.

شهر یزد به جز گذر فرهنگ و هنر که آن هم به دلیل قرار گرفتن در کنار یکی از معابر پرتردد و پرترافیک شهر آلودگی صوتی کمی ندارد، فضای مناسب دیگری برای اجرا ندارد و به نظر می‌رسد که ایجاد این چنین فضاهایی جزو دغدغه‌های مسئولان نیست.

در حالی که این ابزار نمایشی می‌تواند بهترین وسیله برای فرهنگ سازی و انتقال پیام‌هایی باشد که نیاز است جامعه مخاطب آن را بشناسد و مسئولان می‌توانند با فراهم کردن فرصت مناسب برای اجرا، از این ابزار مهم برای فرهنگسازی بهره لازم را ببرند.

ارتباط مخاطبان یزدی با تئاتر خیابانی در حال افزایش است و چه بسا این ارتباط آنها را به سمت تماشای اجراهای صحنه‌ای نیز سوق دهد که آثار آن در حال حاضر نیز در جامعه ملموس است.

در شهری مانند یزد که امکانات تفریحی بسیار محدود هستند، اجراهای نمایشی می‌توانند برای گذران اوقات فراغت و سرگرم کردن شهروندان در گام اول و فرهنگ‌سازی در گام‌های بعدی اثرگذار باشند اما لازمه این امر این است که مسئولان از هنرهای نمایشی بیشتر حمایت و بستر لازم را برای اجراها فراهم کنند.

یزدی‌ها به تازگی با هنر تئاتر انس گرفته اند و باید این ارتباط را حفظ کرد چرا که تا پیش از این هنر تئاتر در استان خیلی جدی گرفته نمی‌شد اما امروز تقاضا برای تماشای نمایش چه نمایش‌های خیابانی و چه صحنه‌ای رو به افزایش است و باید قدر این تغییر را دانست و از آن بهره کافی را داشت.

جایگاه تئاتر خیابانی بر تاثیرپذیری بیشتر مخاطب

یکی از بازیگران جوان و توانمند تئاتر خیابانی استان یزد که در جشنواره فجر نیز به اجرا پرداخته است عقیده دارد که تئاتر خیابانی می‌تواند کمک شایانی به فرهنگ سازی داشته باشد چرا که مخاطب واقعاً نفس به نفس مخاطب قرار می‌گیرد و شیوه تأثیر پذیری و درک و پذیرش افراد در این نوع اجرا بالاتر می‌رود.

مهرنوش مقیمی در گفتگو با مهر اظهار داشت: با توجه به اینکه این هنر، نیاز به فضاهای اجرایی خاص اعم از سالن‌های اجرا و تجهیزات حرفه ای ویژه ای ندارد، مسئولان می‌توانند با حمایت مالی در شأن هنر و هنرمند و با بستر سازی مناسب در روستاها و شهرهای محروم، فرهنگ را هر چه بیشتر گسترش دهند.

وی ادامه داد: به نظر من تئاتر خیابانی علاوه بر اینکه می‌تواند مخاطب را به هنر نمایش مأنوس کند می‌تواند او را به سمت نمایش‌های صحنه‌ای نیز سوق دهد.

ضرورت توجه به زمان و مکان مناسب برای اجرای تئاتر خیابانی

این بازیگر یزدی اظهار داشت: بازیگر هر چقدر صدا و بیان قوی داشته باشد در فضاهای اجرایی که در معرض آلودگی صوتی فراوان اعم از بوق موتور و ماشین و ماشین‌های خرید ضایعات قرار بگیرد، نمی‌تواند صدای خود را به گوش تمام مخاطبان برساند.

وی ادامه داد: مسئله بعدی ساعت اجراست که با توجه به مکان‌های اجرا باید ساعتی در نظر گرفته شود که افراد بیشتری در آنجا تردد کند مثلاً ساعت چهار بعد از ظهر یک روز عادی مخاطبی در خیابان حضور ندارد.

مقیمی گفت: تئاتر خیابانی طی سالیان رشد خوبی نداشته و چارچوب خاصی برای آن در نظر گرفته نشده است. سالهاست که تئاترهای خیابانی با طنز سخیف و لودگی ادغام شده و علاوه بر اینکه زمانی برای اجرای آن در نظر گرفته نمی‌شود، عاری از حرف و تلنگری آگاه کننده برای مخاطب است.

اهمیت رساندن پیام اصلی در زمان کوتاه

این بازیگر توانمند یزدی بیان کرد: اولین چیزی که گروه‌های نمایشی باید در نظر بگیرند این است که نمایش‌های خیابانی مخاطب عام دارند که به صورت تصادفی وارد اجرا می‌شوند و گاهی در اجرا مشارکت می‌کنند. ما باید هم فضای مشارکتی را به عنوان اجرا کننده فراهم کنیم و هم در زمان کوتاهی که در حوصله مخاطب می گنجد حرف اصلی را بزنیم.

وی ادامه داد: به عنوان بازیگر خیابانی در آغوش ارتباط تنگاتنگ با مخاطب قرار می‌گیرم و می‌توانم به این طریق بر مخاطبی که به هر دلیل توان رفتن به سینما و تئاتر را ندارد، تأثیرگذار باشم که این پیام می‌تواند در باب مشکلات زنان نیز باشد. این نوع اجرا تأثیر عمیق‌تری بر اقشار مختلف جامعه دارد.

کیفیت پایین کارها با بی‌توجهی به هنر تئاتر خیابانی

مقیمی گفت: اغلب جشنواره‌ها برخلاف تصور و لزوم جایگاه چندانی برای تئاتر خیابانی در نظر نمی‌گیرند و با توجه به بودجه‌های اندکی که برای این نوع اجرا در نظر گرفته می‌شود کیفیت کارها به شدت پایین می‌آید تا جایی که نمایش‌های خیابانی به سمت نمایش‌های روبازی کشیده می‌شود به حدی که همکاران و فعالان هنرهای نمایشی نیز به نمایش‌های خیابانی گرایش چندانی ندارند و آن را جدی نمی‌گیرند.

هنر تئاتر خیابانی چند سالی است که در استان یزد در حال پرورش است و اجراهای موفق در برخی جشنواره‌های ملی نشان داده است که هنرمندان آماده درخشیدن هستند اما باید فرصت‌های مناسب و تجهیزات و فضاهای استانداردی هم در اختیار آنها قرار گیرد که هنر خود را به نمایش بگذارند، مخاطب را جذب کنند و پیام اصلی را به وی منتقل کنند.

این پیام می‌تواند در حوزه‌های مختلف مخاطب را درگیر کرده و او را به فکر وادارد که با چه چالش‌هایی مواجه است و باید برای آن چاره اندیشی کند.

گفتنی است؛ مهرنوش مقیمی دانش آموخته رشته بازیگری است و فعالیت خود را از تئاتر شروع و به تلویزیون و سینما رسید، حالا در کنار بازیگری هنر نمایش را نیز دنبال می‌کند.

وی اولین بار در سال 1389 وقتی 26 ساله بود با نمایش ایکاووس به کارگردانی کرامت یزدانی وارد عرصه بازیگری شد و سپس با نگاه جدی تر سعی بر ورود حرفه ای تر در این رشته کرد.

این هنرمند برای حضور جدی در عرصه هنری وارد آکادمی استاد سمندریان شد و زیر نظر اساتیدی چون محمودرضا رحیمی، علی اصغر دشتی و غیره دوره‌های بازیگری را گذراند.

فعالیت مهرنوش مقیمی با حضور در نمایش‌های مختلف حرفه ای تر دنبال شد، او بهترین تجربه بازی خود را نمایش خاکستر به خاکستر، از هارولد پینتر معرفی می‌کند که برای پایان نامه خود کار کرد.

بهترین کار هنری به عقیده خودش نمایش بازی استریندبرگ به کارگردانی محمودرضا رحیمی است.

مهرنوش مقیمی بعد از چندین حضور در تله فیلم و تئاترهای مختلف در سال 1395 با فیلم سینمایی خواب آب، اولین تجربه جدی خود را جلوی دوربین بدست آورد. او در فیلم سینمایی لکنت به سفارش صدا و سیمای یزد نیر حضور داشت.

این بانوی بازیگر اولین بار با سریال سر دلبران در سال 1396 بازی کرد که این مجموعه در رمضان سال 1397 پخش شد، او در دومین تجربه خود با سریال حوالی پاییز در آبان 1397 به تلویزیون بازگشت.