خبر یزد - خبرآنلاین / شکارچیان موجودات فضایی، پالس‌های غیرقابل توضیحی را از دو ستاره دوردست شناسایی کرده اند که معمایی تازه در جست‌وجوی حیات هوشمند در فضا را مطرح کرده است.
دانشمندان در جریان جست‌وجو برای یافتن حیات فرازمینی، با پدیده عجیبی روبه‌رو شده‌اند: دو پالس الکترومغناطیسی غیرمعمول از صورت فلکی دب اکبر که هیچ‌گونه توضیح علمی مشخصی برای آن وجود ندارد.
یکی از محققان در این رابطه توضیح داد: «ما حتی نمی‌توانیم بگوییم که آیا موجودات فرازمینی در این ماجرا دخیل هستند یا نه!»
در مطالعه جدید منتشرشده، پژوهشگرانی از ناسا و آزمایشگاه پیشرانش جت مؤسسه فناوری کالیفرنیا (CalTech’s Jet Propulsion Laboratory) اعلام کردند که نمی‌توانند احتمال ارتباط این پالس‌های دوتایی با حیات فرازمینی را رد کنند.
پیغام‌ها از کجا آمده‌اند؟
این پالس‌ها از ستاره‌ای به نام HD 89389 که اندکی بزرگ‌تر و درخشان تر از خورشید ماست و در فاصله‌ای حدود 100 سال نوری از زمین قرار دارد، ساطع شده‌اند.
ریچارد استنتون، دانشمند باسابقه ناسا در سال 2023 میلادی در جریان مشاهداتش از این ستاره، سیگنال غیرمنتظره‌ای را شناسایی کرد: دو پالس سریع و یکسان با فاصله زمانی تقریبی 4.4 ثانیه که باعث درخشندگی ناگهانی ستاره، کاهش نور آن و درخشندگی دوباره‌اش شد.

استنتون دراین‌باره گفت: «ستاره روشن، کم‌نور و مجدداً روشن‌تر شده و سپس به سطح نوری طبیعی‌اش بازگشت. این نوسان بسیار شدیدتر از چیزی است که بتوان آن را ناشی از نویز تصادفی یا آشفتگی جو دانست. چطور ممکن است ستاره‌ای به قطر بیش از یک میلیون کیلومتر، تنها در عرض یک‌دهم ثانیه به‌طور جزئی ناپدید شود؟ منشأ این نوسان نمی‌تواند خودِ ستاره در آن فاصله دور باشد.»
تلاش برای شناسایی دقیق سیگنال
تا پیش از این، هرگز این نوع سیگنال ثبت نشده بود. استنتون در ادامه برای اطمینان از صحت آن، حدود 1500 ساعت (معادل دو ماه پیوسته) زمانش را صرف مقایسه این سیگنال با پدیده‌هایی مثل عبور هواپیما، رعدوبرق، شهاب‌سنگ یا نقص‌های سیستمی کرد.
پس از انجام بررسی‌های دقیق مشخص شد که هیچ‌یک از این عوامل نمی‌تواند منشأ این پالس‌ها باشد. از همین رو استنتون به این نتیجه رسید که آنچه مشاهده شده، برای نخستین بار در مورد این ستاره در دب اکبر ثبت شده است. بااین‌وجود، این سیگنال به یک مشاهده غیرمنتظره مشابه در سال 2019 میلادی شباهت داشت که از سیاره گازی و داغی به نام دیمیدیوم (Dimidium) در فاصله حدود 50 سال نوری از زمین ساطع شده بود.
در ابتدا، پالس‌های الکترومغناطیسی ساطع‌شده از دیمیدیوم به اشتباه به پرندگان نسبت داده شده بود؛ اما این بار استنتون برای جلوگیری از نتیجه‌گیری مشابه، تمام فرضیه‌های ممکن درباره منشأ احتمالی این سیگنال‌های عجیب ازجمله شرایط جوی زمین یا حتی اختلالات ناشی از گرانش کره زمین را در نظر گرفت.
خود او دراین‌باره توضیح داد: «البته هیچ‌کدام از این توضیحات در حال حاضر واقعاً قانع‌کننده نیستند. ما نمی‌دانیم چه نوع جرمی می‌تواند این پالس‌ها را ایجاد کند یا در چه فاصله‌ای قرار دارد. به‌علاوه نمی‌دانیم که آیا این سیگنال دوتایی ناشی از عبور چیزی بین ما و ستاره است یا توسط چیز دیگری تولید می‌شود که بدون حرکت در میدان دید، نور ستاره را تغییر می‌دهد.»

شاید بتوان گفت که در حال حاضر، قضاوت درباره منشأ این سیگنال‌های عجیب ساطع شده از صورت فلکی دب اکبر خیلی زود است؛ اما آنچه مسلم است، این است که اتفاقی غیرعادی در آنجا رخ داده و منشأ آن، به‌احتمال زیاد فوق‌العاده جالب‌توجه خواهد بود.
استنتون در پایان گفت: «تا زمانی که اطلاعات بیشتری به دست نیاورده‌ایم، حتی نمی‌توان با قاطعیت گفت که موجودات فرازمینی در این موضوع نقش دارند یا نه!»