چاپ

خبر یزد - فارس / خادمان حرم مطهر رضوی، این بار نه زیر گنبد طلایی، که در میان مردم، در کنار بیماران، در قلب محرومیت‌ها و در خلوت نگاه‌های مشتاق بهانه توسل به حریم الهی و مرهم درد شدند.
در سرزمین سکوت، ندای مهربانی طنین‌انداز شد
دهستان نصرآباد تفت، جایی که سکوت، زبان رایجش بود، این بار با زبان دل سخن می‌گفت. خادمان رضوی، با پرچم متبرک حرم در جمع ناشنوایان حاضر شدند. دست‌هایی که سخن نمی‌گفتند، اما چشمانشان فریاد می‌زد: آقاجان، ما نیز به کرامت تو دلبسته‌ایم.
یکی از خادمان، انگار صدای این نگاه‌ها را شنیده بود، رو به آسمان کرد و دعایی خواند. سپس، با اشاره‌های آرام، گویی با هر حرکت دست، رشته‌ای از نور به قلب‌ها می‌بست. یکی از ناشنوایان، با چشمانی نمناک نشان می‌داد که مهربانی، شنیدنی نیست بلکه دیدنی است.
بازار
بنادکوک دیزه، جایی که رحمت آسمان جاری شد
در دهستان بنادکوک دیزه، مردم روستا، مثل همیشه ساده و بی‌ریا، صف کشیده بودند. پیرزنی با چادر سفید، دستش را روی پرچم حرم گذاشته بود و زمزمه می‌کرد: «یا علی بن موسی الرضا…» گویی این پرچم، پل بود؛ پلی از آسمان به زمین برای نشان دادن ارادت به امید ایران زمین در قلب طوس. کودکی از میان جمع دوید و گوشه پرچم را بوسید. خادم رضوی او را در آغوش گرفت و زیر لب خواند: سلام بر تو، ای فرزند امام رضا! مردم دورشان حلقه زدند و گویی برای لحظه‌ای، بنادکوک، حریم هشتم شد.

توضیح ویدیو
شفای دل‌ها در مرکز پرتودرمانی شهید رمضان‌زاده
در مرکز پرتودرمانی شهید رمضان‌زاده، رنج درمان با عطر توسل آمیخته شد. بیمارانی که هر روز با درد جسم می‌جنگیدند، امروز در فصل انتظار، چشم به در دوخته بودند. خادمان آمدند و پرچم امام رضا(ع) را برافراشتند. گویی این پرچم، سایه‌اش را بر سر هر بیمار کشید و زمزمه کرد: دل قوی دار سحر نزدیک است.
احمد مختاری، سرپرست مرکز گفت «امروز اینجا حرم و سرشار از توسل است». حق داشت. زنی با روسری سبز، که ماه‌ها بود بغضی در نگاه داشت، وقتی دستش را به پرچم رساند، اشکش جاری شد. پرستاری کنارش ایستاده بود و آهسته می‌گفت «امام رضا(ع) همین‌جا است… به آقا سلام کن، از او شفای وجودت را هدیه بگیر».
دهه کرامت پایان راه نیست…دهه کرامت پایان قصه مهربانی امام رضا(ع) نیست، خادمانش آمدند و یادگاری از خود بر جای گذاشتند: امیدی که در نگاه ناشنوایان تفت، در آغوش کودکان بنادکوک و در اشک بیماران رمضان‌زاده جاری شد، زمزمه دوباره زندگی برای افراد زیادی به همراه دارد. و این‌گونه شد که یزد، در دهه کرامت، نه یک شهر، که حرم عشق شد؛ حرمی که دیوار نداشت، سقف نداشت و به وسعت دل یزد تا قلب خراسان دلدادگی و ایمان بود.