چاپ

خبریزد- زندگی معیشتی در روستای تاریخی خرانق که به عنوان کاندیدای روستای هدف گردشگری ایران به سازمان جهانی گردشگری معرفی شده است، بیشتر مبتنی بر اقتصادهای کشاورزی و دامداری است. البته توسعه معادن در حوالی این روستا نیز امروزه به یکی از اقتصادهای این منطقه تبدیل شده اما یکی از ویژگی‌های روستای خرانق، زنان توانمند و فعال این روستاست.

در این روستا اغلب زنان در کنار مردان خود مشغول به کار هستند و بعضا در مشاغل کشاورزی و دامداری با همسران خود مشارکت دارند و قالی بافی یکی از دیگر مشاغلی است که زنان این روستاها بر عهده دارند.

امروزه پلاس، زیلو، دارایی و کاربافی نیز جزو مشاغلی است که به این روستا وارد شده و زنان روستای خرانق تبحر خاصی در این مشاغل و هنرصنایع پیدا کرده‌اند و کارگاه‌هایی را به طور مستقل راه اندازی کرده یا در خانه‌هایشان مشغول به کار هستند.

اما این زنان توانمند تولیدکننده و هنرمند هم مشکلاتی مانند سایر هنرمندان دارند که در این باره پای درد دل تعدادی از آنان نشستیم.

«چاه متکی» که یکی از بافندگان پلاس و دارایی است، می‌گوید: پلاس یکی از انواع دست بافته‌هایی است که امروز در خرانق بافته می شود اما اصالت آن مربوط به میبد است و به نظر می‌رسد در شهری جز میبد نیز بافته نمی‎شود.

وی با بیان این که این نوع دست بافته مخملی به عنوان رو مبلی و روی صندلی و فرش استفاده می‎شود، بیان می کند: این دستبافته به جای قالی و موکت و سایر زیراندازها نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد و از نظر سلامت بسیار مورد تایید است.

وی با بیان این که امروزه متری بین 80 تا 100 هزار تومان مزد بافت پلاس است، می‌گوید: بافت پلاس سخت است و نیازمند بنیه و زوری مردانه برای بالا پایین کردن‌های دستگاه است.

بانوی بافنده روستای خرانق: بافت پلاس سخت است و نیازمند بنیه و زوری مردانه برای بالا پایین کردن‌های دستگاه است. چاه متکی با بیان این که روزانه حدود یک متر پلاس می‎بافد، می‌گوید: هنوز دستگاه یا حوزه خاصی برای حمایت یا خرید تضمینی از زنان بافنده این روستا اقدام نکرده است و صرفه اقتصادی هم ندارد.

وی که در خانه نیز کاربافی می‌کند، مزد آن را نیز بین هر متر 60 تا 70 هزار تومان عنوان می‌کند و می‌گوید: بازار خاصی برای محصولات روستا وجود ندارد و صرفا گردشگران یا افرادی که محصولات را ببینند، خرید می‌کنند ولی عمدتا هم از کیفیت محصولات راضی هستند.

این بانوی روستایی با بیان این که محصولات روستا نیازمند محلی برای عرضه و فروش و حمایت از سوی دولت است، تصریح می‌کند: عمدتا معادن هم بازدیدهایی را از کارگاه‌ها داشته‎اند و حمایت‌های تسهیلاتی نیز برای راه اندازی کارگاه دارند، اما مسئله اصلی بازار است و محصولاتی که خریداری نمی‎شود.

وی اضافه می‌کند: دستگاه دارایی و پلاس بافی هر کدام بین 8 تا 15 میلیون تومان قیمت دارند و هر بافنده که عمدتا هم زنان روستا هستند در خانه‌های خود این دستگاه‌ها را خریداری کرده و علاوه بر فعالیت در کارگاه‌ها، در خانه‌ها نیز بافندگی می‌کنند.

چاه متکی با اشاره به این که امروز تامین مواد اولیه برای زنان روستایی یک مشکل بزرگ است، تصریح می کند: در حال حاضر قیمت نخ بالاست و هر کیلوگرم از آن 89 هزار تومان برآورد می‎شود لذا نیازمند حمایت دولت جهت تهیه نخ و مواد اولیه با قیمت‌های کمتر هستیم.

این بانوی روستایی البته به اقدامات موثر و دوره‌های آموزشی میبدی‌ها در خرانق اشاره می‌کند و می‌گوید: برای آموزش پلاس بافی دوره‌هایی در خرانق برگزار شد که توانستم در کنار کاربافی و دارایی، پلاس بافی را در زمانی که کمتر از دو جلسه آموزشی یاد بگیرم.

بافنده روستایی: در حال حاضر قیمت نخ بالاست، نیازمند حمایت دولت جهت تهیه نخ و مواد اولیه هستیم.امروزه روستای خرانق به بخش تبدیل شده است و باید مسئولان و متولیان برای حمایت از زنان توانمند خرانق آستین همت بالا بزنند.