بزرگنمايي:

خبر یزد - فارس / کودکان یزدی، با چشمانی منتظر و دل‌هایی سرشار از مهربانی، به یاد 30 هزار کودک آسمانی غزه فانوس‌ها را با آرزوی آزادی و پایان ظلم به آسمان سپردند.
مقبره شهدای گمنام خلدبرین یزد روایتگر حضور قلب‌هایی بود که برای کودکان شهید غزه می‌تپید. گویی این همدردی کودکانه، گرمای عجیبی به فضای شهر بخشیده بود.
بازار
آسمان بالای سر مقبره شهدای گمنام خلدبرین، به رنگ امید درآمده بود؛ امیدی که با روشنایی فانوس‌ها در دل آسمان می‌درخشید.
هر فانوس، نام هزاران کودک مظلوم و شهید غزه‌ را با خود به آسمان می‌برد؛ کودکانی که رویاهایشان زیر آوار جنگ دفن شده بود و یاد آن‌ها زنده می‌شد.
کودکان یزدی، با چشمانی کنجکاو و دل‌هایی پر از مهربانی، فانوس‌ها را به آسمان سپردند و یکی از آن‌ها، پسربچه‌ای هفت‌ساله بود که محکم فانوسش را در دست گرفته بود و با صدایی رسا گفت: این فانوس را برای محمد می‌فرستم! در تلویزیون دیدم که با اسباب‌بازی‌هایش زیر آوار بود... می‌خواهم بداند که من دوستش دارم! مادرش اشک‌هایش را پنهان کرد و او را بوسید.
در آن لحظه، فانوس از دستان کوچکش رها شد و مانند ققنوسی از نور، به نماد آزادی و حق‌طلبی درآمد. در میان جمعیت، دختر نوجوانی با چادر سفید، تابلویی در دست داشت که روی آن نوشته بود: «غزه؛ دنیا خوابه، ولی ما بیداریم!».
او گفت: هر شب قبل از خواب، عکس بچه‌های غزه را نگاه و برای آن‌ها دعا می‌کنم. امروز می‌خواهم فانوسم به آنجا برود و بگوید که تنها نیستند. مردم یزد، از پدربزرگ‌های محله تا جوانان دانشجو، همگی دست‌به‌دست هم داده بودند تا این مراسم را برگزار کنند.
یکی از مادربزرگ‌ها، با دستانی که از سال‌ها کار سخت، خسته بود، آرام فانوسی را روشن کرد و گفت: من فرزندانم بزرگ‌شده اند اما بچه‌های غزه را مثل کودک خود میدانم و این فانوس رو می‌فرستم تا دعای آزادی قدس به آسمان برسد.
هر فانوس غصه یک کودک غزه را فریاد می‌زد
ناگهان، صدای همخوانی بچه‌ها بلند شد: «غزه، غزه، ما با توئیم!». این شعار، نه از جنس شعارهای سیاسی، بلکه از ته دل کودکانی برمی‌خاست که درد همسالان خود را فهمیده بودند.
یکی از معلم‌های حاضر در جمع با چشمانی پر از اشک گفت: امروز در کلاس، دانش‌آموزانم نقاشی‌های بچه‌های غزه را کشیده بودند. یکی از نقاشی‌ها، پرنده‌ای بود که بال‌هایش سوخته بود.بچه‌ها گفتند می‌خواهند فانوس‌ها رو بفرستند تا آن پرنده دوباره پرواز کند.
فانوس‌ها یکی پس از دیگری بالا رفتند و آسمان یزد را به چلچراغی از نور تبدیل شد. گویی هر نور، پیامی بود برای جهانیان: «سکوت شما را می‌شکنیم!».
در آن شب، نه تنها فانوس‌ها، که دل‌های مردم نیز پرواز کرد؛ پروازی به سوی غزه، به سوی کودکانی که امید زندگی فردا هستند و آن هایی که آسمانی شده اند. پایان شب، آغاز راهی تازه بود.
مردم یزد ثابت کردند که حمایت از غزه، فقط یک شعار نیست؛ یک وظیفه انسانی است. امروز، فانوس‌ها خاموش شدند، اما نور همبستگی در دل‌ها باقی ماند و به امید رهایی قدس شریف این شب و این فانوس‌ها، همواره در تاریخ یزد و غزه خواهد درخشید.