بزرگنمايي:

خبر یزد - گجت نیوز / به‌لطف کشف جدید دانشمندان، یک نسخه دیجیتالی بدن می‌تواند با شبیه‌سازی متابولیسم شما، کنترل دیابت نوع یک را هوشمندتر و دقیق‌تر از همیشه کند.
پژوهشگران با ساخت یک نسخه دیجیتالی بدن برای هر بیمار، گامی بزرگ در جهت کنترل هوشمند دیابت نوع یک برداشته‌اند. این فناوری نوین که در قالب یک سیستم پانکراس مصنوعی تعاملی طراحی شده است، با استفاده از یک کپی مجازی از فیزیولوژی بیمار، تزریق انسولین را به شکلی بی‌سابقه بهینه‌سازی می‌کند و نتایج اولیه آن بسیار امیدوارکننده بوده است.
این دستاورد که حاصل تلاش دانشمندان دانشگاه ویرجینیا است، می‌تواند مدیریت روزانه این بیماری مزمن را برای میلیون‌ها نفر در سراسر جهان متحول کند. سیستم جدید به جای یک رویکرد ثابت، به صورت پویا و هوشمند به نیازهای متغیر بدن هر فرد پاسخ می‌دهد.
بازار
پانکراس مصنوعی چگونه با یک نسخه دیجیتالی بدن هوشمندتر می‌شود؟
فناوری جدید که کنترل تطبیقی زیست‌رفتاری (ABC) نام دارد، در قلب خود از یک مدل شبیه‌سازی شده کامپیوتری بهره می‌برد. این مدل در واقع یک نسخه دیجیتالی بدن یا دوقلوی دیجیتال از سیستم متابولیک هر کاربر است. این سیستم هر دو هفته یکبار، تزریق خودکار انسولین را بر اساس داده‌های جمع‌آوری شده بهینه‌سازی می‌کند تا کاملا با نیازهای فرد هماهنگ شود.
بوریس کواچف، مدیر مرکز فناوری دیابت دانشگاه ویرجینیا و نویسنده اصلی این پژوهش، توضیح می‌دهد که این سیستم یک مزیت کلیدی دیگر نیز دارد. بیماران می‌توانند با استفاده از دوقلوی دیجیتال خود، استراتژی‌های مختلف مدیریت قند خون را در یک محیط امن و شبیه‌سازی شده آزمایش کنند. برای مثال، می‌توانند تاثیر تغییر در دوز انسولین شبانه را پیش از اعمال آن در دنیای واقعی ببینند.
سیستم‌های پانکراس مصنوعی فعلی اگرچه کمک بزرگی به بیماران کرده‌اند اما همچنان با دو چالش اصلی روبرو هستند. اولین چالش، کنترل قند خون در طول روز است که به دلیل فعالیت‌هایی مانند غذا خوردن یا ورزش، دچار نوسانات شدید می‌شود. چالش دوم، توقف پیشرفت بیماران پس از یک دوره اولیه است که معمولا در محدوده 70 تا 75 درصدی زمان در بازه قند خون سالم، ثابت می‌مانند.
فناوری ABC با ارائه یک رویکرد تطبیقی این مشکلات را حل می‌کند. این سیستم نه تنها به صورت خودکار تنظیمات را تغییر می‌دهد بلکه به بیمار اجازه می‌دهد تا در این فرآیند مشارکت فعال داشته باشد. به گفته کواچف، این همسازی میان انسان و ماشین برای بیماری‌هایی مانند دیابت نوع یک که تصمیمات درمانی توسط الگوریتم و خود فرد گرفته می‌شود، حیاتی است.
نتایج یک مطالعه بالینی شش ماهه نشان داد شرکت‌کنندگانی که از این فناوری استفاده کردند، زمان حضور در محدوده قند خون سالم را از 72 درصد به 77 درصد افزایش دادند. همچنین میانگین سطح قند خون آن‌ها نیز کاهش قابل توجهی داشت. این فناوری می‌تواند آینده پزشکی شخصی‌سازی شده را شکل دهد.