خبر یزد - زومیت / ورزشکارانی مانند کریستیانو رونالدو در سنین بالا هنوز در اوج هستند، اما دلیلش چیست؟ کلید این توانایی در هماهنگی مغز، بدن و روش‌های بازیابی نهفته است.
وقتی توپ به پای کریستیانو رونالدو می‌رسد، در استادیوم‌های پر از هیاهو همه‌ی نفس‌ها در سینه حبس می‌شود. او در سن 40 سالگی هنوز می‌دود، می‌پرد و گل می‌زند، در حالی که بسیاری از فوتبالیست‌ها در این سن بازنشسته شده‌اند. راز موفقیت او تنها در تمرین و استعداد نهفته نیست، هر حرکت، هر شوت و هر پاس، حکایت از سیستمی پیچیده و تمرین‌پذیر دارد که سال‌ها تجربه و دانش زیستی در آن نقش‌آفرینی می‌کنند.
بازار ![]()
در دنیای ورزش‌های پرسرعت و تحت سلطه‌ی جوانان، برخی ورزشکاران در دهه‌های 30 و 40 زندگی نه تنها با دیگران همگام هستند، بلکه عملکردی بسیار درخشان دارند. نواک جوکوویچ همچنان در بزرگ‌ترین صحنه‌های تنیس، حریفانی را پشت سر می‌گذارد که تقریباً نصف او سن دارند. لبرون جیمز سرعت بازی‌های ان‌بی‌ای را در دست دارد و حرکات را مثل گارد پوینت هدایت می‌کند. آلیسون فلیکس در 35 سالگی یازدهمین مدال المپیک خود را در دو و میدانی به دست آورد و تام بریدی در 43 سالگی سوپربول را فتح کرد، زمانی که اکثر کوارتر‌بک‌های ان‌اف‌ال بازنشسته شده‌اند.
فیدی دیویس جیهیند جوتیکاران، دانشیار حرکت‌شناسی در کالج هوپ، در وب‌سایت کانورسیشن توضیح می‌دهد که پایداری در چنین سطحی از عملکرد نتیجه‌ی صرف استعداد یا پشتکار نیست، بلکه نمونه‌ای آشکار از زیست‌شناسی در عمل است. ادامه‌دادن در بالاترین سطح بازی، بازتاب همگرایی تمرین بین مغز، بدن و ذهنیت است. تجربه و مطالعات بیش از دو دهه‌ای در حوزه‌ی عملکرد و فیزیوتراپی نشان می‌دهند که این بینش‌ها تنها برای ورزشکاران حرفه‌ای کاربرد ندارند، برای هر کسی که می‌خواهد تغییرات زندگی را مدیریت کند یا سلامت خود را حفظ کند، مفید است.
پژوهش‌ها حاکی از آن است که سیستم‌های پشتیبان عملکرد بالا، از کنترل حرکتی تا تنظیم استرس و بازیابی، ویژگی‌های ثابت نیستند و ظرفیت‌هایی تمرین‌پذیر دارند. در دنیای پر از تغییرات سریع و اختلالات، توانایی سازگاری با شرایط جدید اهمیت حیاتی دارد. سؤال کلیدی این است که چه عواملی سازگاری را از منظر زیستی، شناختی و احساسی، امکان‌پذیر می‌سازند؟