خبر یزد - آخرین خبر / در تابستان 2025، تلسکوپ ATLAS در شیلی جرمی را در آسمان دید که با هیچ مسیر شناخته‌شده‌ای در منظومه‌ی شمسی سازگار نبود.
جسمی از دل تاریکی میان‌ستاره‌ای می‌آمد؛ دنباله‌دار تازه‌ای با نام 3I/ATLAS.
بازار ![]()
سومین جرمِ میان‌ستاره‌ای که بشر تا امروز کشف کرده است — پس از «اوموآموا» در سال 2017 و دنباله‌دار «2I/Borisov» در 2019.
3I/ATLAS برخلاف بیشتر دنباله‌دارها، مدار بسته‌ای ندارد. مسیرش هذلولی است؛ یعنی به دام گرانش خورشید نمی‌افتد و تنها برای مدتی کوتاه، از حاشیه‌ی منظومه‌ی شمسی ما می‌گذرد و دوباره به اعماق فضا بازمی‌گردد.
سرعتش، شکل دمش و بازتاب نوری‌اش باعث شد بسیاری بپرسند: آیا ممکن است این فقط یک دنباله‌دار نباشد؟
در فضای مجازی، نظریه‌هایی شکل گرفتند (از اینکه 3I/ATLAS شاید یک سفینه‌ی میان‌ستاره‌ای باشد تا اینکه بقایای تمدنی پیشرفته است که نابود شده و حالا در مسیر تصادفی به‌سوی ما آمده)
بعضی گفتند که تغییر در روشنایی آن، نشانه‌ای از حرکتی هدایت‌شده است.
اما داده‌های علمی چیز دیگری می‌گویند: تغییر در درخشندگی‌اش ناشی از چرخش نامنظم و خروج گازها از سطح آن است، نه موتور یا سیستم کنترل هوشمند.
تلسکوپ‌های هابل و جیمز_وب در حال بررسی ترکیب شیمیایی‌اش هستند.
تا امروز نشانه‌ای از فلزات مصنوعی یا بازتاب‌های غیرطبیعی دیده نشده؛ ترکیبش همان یخ، گردوغبار و مولکول‌های کربنی است — همان مصالح خامی که همه‌ی دنباله‌دارها از آن ساخته شده‌اند.
بااین‌حال، وسوسه‌ی انسان برای دیدن «اراده» در دل پدیده‌ها، هنوز زنده است.
شاید چون در جهانی خاموش و سرد، ما نیاز داریم که خودمان را تنها نپنداریم.
وقتی جرمی از اعماق ناشناخته می‌آید، ذهنمان ناخودآگاه سراغ داستان می‌رود: شاید پیامی است، شاید کسی از دور نگاه میکند.
3I/ATLAS نه سفینه است و نه پیام، اما حضورش به ما یادآوری میکند که جهان باز است، زنده است، و هنوز بی‌نهایت چیز هست که از آن بی‌خبریم.
هر دنباله‌دار تازه، آیینه‌ای است که هم کیهان را به ما نشان می‌دهد، هم خیال خودمان را.