بزرگنمايي:

خبر یزد - ایسنا /پژوهش «دانشگاه بیرمنگام» نشان می‌دهد که واقعیت مجازی ممکن است به عابران پیاده و دوچرخه‌سواران کمک کند تا از آلاینده‌های مضر دور بمانند.
شاید واقعیت مجازی به زودی به راهی برای کاهش میزان قرار گرفتن عابران پیاده و دوچرخه‌سواران در معرض انتشارات مضر غیر اگزوز وسایل نقلیه تبدیل خواهد شد.
به نقل از فیز، پژوهش تحت سرپرستی «دانشگاه بیرمنگام» انگلستان با ارائه راهنمایی‌های آسان و در دسترس برای عموم، سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان شهری از طریق تجربیات همه‌جانبه واقعیت مجازی، موضوع خطرات عمده سلامتی و بیماری‌های مزمن ناشی از قرار گرفتن در معرض ذرات آلاینده‌ غیرقابل تنظیم را هدف قرار داده است که از جاده، لاستیک و ترمز نشات می‌گیرند.
در این پژوهش از مدل‌های دینامیک سیالات محاسباتی دقیق برای شبیه‌سازی رهایی و پراکندگی ذرات آلاینده‌ از وسایل نقلیه استفاده شد که معمولا با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیستند. هدف این است تا به عموم مردم در مورد این موضوع آموزش داده شود که ذرات آلاینده‌ چه زمانی فراگیرتر هستند و با چه روش‌هایی می‌توان در فضاهای شهری با هوشیاری و به صورت ایمن‌تر حرکت کرد.
مدل‌های واقعیت مجازی با حضور مردم در مرکز شهر بیرمنگام مورد آزمایش قرار گرفتند که براساس داده‌های «فهرست ملی انتشارات جوی انگلستان»(NAEI)، دومین شهر بزرگ انگلستان از نظر جمعیت و دومین شهر این کشور در انتشار ذرات آلاینده به خاطر فرسودگی ترمز و لاستیک است.
دکتر «جیسون استافورد»(Jason Stafford) پژوهشگر دانشگاه بیرمنگام و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: کیفیت هوا نقش کلیدی در سلامت و رفاه جامعه دارد. به رغم الکتریکی شدن خودروها، انتشارات مضر از طریق پراکندگی ذرات ریز از ترمزها، لاستیک‌ها و جاده‌ها در هوایی که تنفس می‌کنیم ادامه دارد.
وی افزود: مدل‌های محاسباتی می‌توانند به ما در درک مسیرهای آلودگی و شناسایی لحظات کلیدی در سفرهای روزانه کمک کنند که خطر قرار گرفتن در معرض بالاترین میزان آلاینده‌ها در آنها بالاتر است. با قابل مشاهده کردن آلاینده‌های غیر اگزوز در یک محیط شهری مجازی به کمک مدل‌های ما، مردم ‌توانستند خطرات را با چشمان خود ببینند و مطابق با آن عمل کنند تا در صورت امکان از قرار گرفتن در معرض آلاینده‌ها دور بمانند یا احتمال آن را کاهش دهند.
همچنین، این پژوهش نشان می‌دهد که چگونه اجرای واقعیت مجازی می‌تواند به بازنگری در برنامه‌ریزی شهری با هدف ایجاد هوای پاک‌تر کمک کند. استافورد ادامه داد: تحلیل‌های اولیه نشان داد که خطر قرار گرفتن در معرض این آلاینده‌ها در پایان ترمز کردن، بالاترین میزان بود. این بدان معناست که بیشتر ایستگاه‌های اتوبوس، گذرگاه‌های عابر پیاده و خطوط دوچرخه‌سواری در این مناطق خطر قرار دارند زیرا اغلب در مناطق ترمز خودروها مانند تقاطع‌های جاده‌ قرار دارند که بیشترین میزان انتشار آلاینده را شامل می‌شوند.
استافورد اضافه کرد: نتایج این پژوهش مشکلات کیفیت هوا را در طرح‌های کنونی برجسته می‌کنند و در عین حال، به پشتیبانی از طراحی مجدد فضاهای شهری می‌پردازند تا به هوای پاک‌تر به ‌ویژه در موقعیت‌هایی برسند که عبور و مرور وسایل نقلیه به طور اجتناب‌ناپذیر به عابران پیاده و دوچرخه‌سواران نزدیک است.
این پژوهش در مجله «Royal Society Open Science» به چاپ رسید.